Een foto over contact en eenzaamheid

Soms sta je voor een uitdaging als je een foto maakt. Het onderwerp wil niet op de foto, ook niet onherkenbaar. Het is een onderwerp wat roept om cliché beelden, en je hebt beperkte tijd en middelen. In dit geval ging het om een foto voor de Warmline voor bij een artikel in de MUG. Warmline is een telefonische hulplijn die mensen met psychische problemen kunnen bellen als ze contact zoeken met lotgenoten. Het is bij deze hulpdienst erg belangrijk voor iedereen om anoniem te blijven. Dus trefwoorden zijn: eenzaamheid, contact, psychische problemen en een telefoon. Ik dacht meteen aan iemand die verdrietig zat te bellen aan een lege tafel, of in een hoekje op de grond. Maar dit is wel een vrij cliché beeld. Gelukkig wilden onze vormgevers graag meehelpen als model. En na wat zoeken op het internet kwamen we op dit idee. Ik moest denk aan vroeger, dat je als kind met lege blikjes en een draadje een soort telefoonlijn robeerde te maken en contact probeerde te leggen. Het gekringelde draadje doet denken aan een oude telefoondraad. De leegte in het beeld staat voor de eenzaamheid, de barst in de muur voor de psychische problemen. De afwezigheid van de gezichten van de modellen voor de anonimiteit.  De foto aan de tafel hebben we maar helemaal niet meer gemaakt.

Baby Julius

Afgelopen zaterdag heb ik een fotoshoot gedaan in een winkel voor zwangerschapskleding en baby's, Belly Baby in Amsterdam. Dit zijn de leukste foto's van baby Julius met zijn trotse pappa en mamma. Hij is nog maar zes weken oud, maar hij was al heel alert. En wat een knapperd! :-)

Fotoshoot in Belly Baby

Op zaterdag 26 juli doe ik een fotoshoot in samenwerking met Belly Baby. Dit is een winkel speciaal voor zwangerschapsmode en babykleding in de Bosboom Toussaintstraat 22-24 in Amsterdam.
Zie hieronder voor meer informatie!

Zwanger in de zomer

"Jij ook al? Het lijkt wel alsof iedereen zwanger is!" riep laatst een collega van mij. In de zomer is iedereen natuurlijk ook veel schaarser gekleed, dus inderdaad zie je nu veel meer zwangere buiken dan in de winter. Mij valt het natuurlijk extra op omdat ik zelf ook een kindje in me heb groeien. En waar je interesse ligt, dat fotografeer je natuurlijk! Ik heb laatst een fotoshoot gedaan van Mira, op de valreep, want ze was de week daarna al uitgerekend.  Het was een leuke shoot. We zijn begonnen in de achtertuin, en daarna hebben we een aantal foto's binnen in haar woonkamer gemaakt met mijn portable studio, om vervolgens af te sluiten in het zonnige Sloterpark. Tussendoor hebben we lekker veel thee gedronken en het was erg gezellig. En toen we terugliepen uit het park kwamen we nog een zwangere vrouw tegen. Je ziet ze inderdaad overal! :-) Zaterdag 26 juli doe ik ook een fotoshoot voor zwangere vrouwen in Belly-Baby, een zwangerschaps- en baby-winkel in Amsterdam. Dit wordt waarschijnlijk mijn laatste shoot tot oktober. Binnenkort hierover meer informatie.

Het Woeste Westen

Een van mijn allereerste herinneringen is dat ik ren en van de dijk af glij door gras wat zo hoog is dat het tunnels maakt. Als kind ben ik opgegroeid in een klein dorpje waar ik altijd heerlijk buiten kon spelen. Varen met een kajak, salamanders op mijn handen laten lopen, slootje springen en bomen klimmen vond ik altijd fantastisch. Het gaf me een liefde voor de natuur en het buiten zijn, die ik nog steeds heb. Toen ik werd gevraagd een foto te maken bij een artikel over natuurspeeltuin het Woeste Westen in het Westerpark had ik er dan ook direct heel veel zin in. Samen met drie jongens van 10 jaar oud ging ik het terrein verkennen. De jongens kenden de weg, dus waren nauwelijks bij te houden. Met mijn 6 maanden zwangere buik rende ik hijgend achter hun aan. Sommige touwbruggetjes vond ik wat dubieus,  maar dan hoorde ik al snel:"je kunt ook omlopen hoor!"wat ik dan maar direct deed. Ik wil natuurlijk niet met mijn dure camera in een modderslootje belanden! Wat me het meest opviel, was dat het leukste spel was om in alle bomen te klimmen. Ze probeerden zo hoog mogelijk te komen. enthousiast vertelde ik over mijn recente wereldreis, waarbij ik over de hele wereld heb rots geklommen. Ik vroeg of ze wel eens in een klimhal waren geweest. Enthousiast schreeuwden ze in koor "Ja!" Vervolgens renden ze weer verder, op naar de volgende boom. Toen ontdekten ze een kabelbaan over het water. Na een aanloop die net niet hard genoeg was kwam een van de waaghalzen boven het water stil te hangen. Hij eindigde dan ook met zijn hoofd volop in de modder.

Demonstreren in Amsterdam

Ik schrik op van een hard rammelend geluid. Een klein meisje kijkt me uitdagend aan, maar wordt ineens verlegen als ze mijn camera ziet. Ze heeft een bord bij zich waarop de tekst "behoud kleine woningen" staat. Een mooi gevonden tekst bij zo'n klein meisje. 

Ik was onlangs bij een demonstratie tegen de verkoop van sociale huurwoningen van de corporaties en fotografeerde daar in opdracht van de Huurderskrant. Terwijl overal in de stad de verkiezingsborden hingen die opriepen tot stemmen, bewoog deze menigte zich van de Sarphatistraat naar het stadhuis, waar ze gingen spreken met enkele politici. Het was een bonte tocht, met kinderen, honden en muzikanten. De foto van het kleine meisje haalde de voorpagina.

Schulden

De laatste MUG heeft een groot artikel wat gaat over schulden. Ik mocht hiervoor samen met onze vormgever Rob van der Doe een voorpagina maken. Rob's partner Jantiene had een oude dekenkist op het internet gevonden die Rob vervolgens heeft beschilderd met de tekst "schulden." Hij heeft een mooi mannelijk model gevonden met een sprekend gezicht, en vervolgens zijn we met de kist op de schouders de stad ingetrokken voor de fotosessie. Ondanks het stralende weer, is het zwaarmoedige van de boodschap toch aardig overgekomen. Het model loopt met een "2kg schulden" kist op zijn schouders over de trambaan. Daarnaast hebben we een foto voor het binnenwerk gemaakt in het Vondelpark. Daarvoor hebben we de hulp ingeroepen van een voorbijgangster, die verstoord naar hem omkijkt terwijl het model verdrietig op zijn kist zit op een grasveld. Verstoten van de maatschappij en alleen. Het verhaal en de foto's zijn te zien in de juni editie van MUG Magazine. Deze ligt gratis bij openbare bibliotheken, gemeentehuizen, buurthuizen, kringloopwinkels en nog veel meer plekken in Amsterdam.

Urban Farming in de Spaarndammerbuurt

Voor de laatste MUG moest ik een serie foto's maken bij het begrip "Urban Farming". Dit zijn particulieren die een moestuin hebben in de stad, en daar regelmatig oogsten. Helaas zat het seizoen niet mee, het was namelijk april en alles moest nog opkomen. Zo had ik een lief ouder echtpaar gevonden die erg actief tuinieren, maar toen ik ze ging opzoeken stond de man met een schoffel in zijn handen op een zwarte vlakte. Niet erg fotogeniek dus. Gelukkig was daar Antoinette, die net een paar tuintjes verder tussen de nieuwe planten ook nog wat planten van voorgaande jaren had staan. Enthousiast wees ze me op dit knolletje, een soort mini aardappel, die ze uit de grond trok. Ik kreeg meteen een zakje mee. Ook was ze wat sla aan het planten en haar kersenbomen stonden volop in bloei. Laat de zomer maar komen!

Woonlastenkrant

Ik mocht dit jaar weer de fotografie verzorgen voor de Woonlastenkrant. Dit is een blad over huren wat huis aan huis wordt verspreidt. Ik krijg daarvoor naast een serie portretten altijd een algemene opdracht met het thema wonen. Deze keer heb ik bedacht dat ik ramen wilden gaan fotograferen. Het is dan altijd interessant wat je zoal tegenkomt in de stad. Mensen zetten de gekste dingen in hun ramen. Zo stuitte ik op deze combinatie van Superman en Batman bij de Rozengracht. En je raadt nooit wie er op het balkon zat....een levensgrote Marge Simpson met dochter. Ik stelde me al voor hoe de bewoner op de lege stoel gaat zitten om gezellig met zijn plastic familie te ontbijten. Om dan vervolgens te high fiven met Batman terwijl hij zijn woning weert binnenkomt. Ik ben benieuwd hoe de rest van het huis er uit ziet.

Twitterende Straatvogels

Laatst was ik op bezoek bij Sonja, een vrouw die dakloos is geweest en nu in een woning van het Leger des Heils woont. Ik moest een foto van haar maken voor MUG Magazine. Het artikel ging over daklozen of voormalig daklozen die een smartphone hadden gekregen om te twitteren over straatproblematiek. Het project heet Twitterende Straatvogels. Vaak maak je je onbewust een voorstelling van hoe iemand er uit ziet, als een afspraak hebt.  Ik sprak met een hele drukke, gestreste vrouw aan de telefoon met een Amsterdams accent. Echt een vouw van de straat, stelde ik mij zo voor, met een doorleefd gezicht, iemand die veel heeft meegemaakt. Wanneer ik haar ontmoet zie ik een hele mooie vrouw, verzorgd en ze ziet er totaal niet uit als iemand van 48. Ze heeft wel heel veel meegemaakt, maar staat ontzettend positief in het leven. Ik krijg een kopje thee en we kletsen over haar opleiding, rondleidingen die ze geeft voor Amsterdam Underground, en het twitteren. "Achter elke dakloze zit een verhaal" , zegt ze. En zo is het maar net.
Sonja geeft rondleidingen van Amsterdam Underground, en volgt een opleiding tot ervaringsdeskundige om anderen te helpen.

Dierenambulance Amsterdam

Voor MUG Magazine was ik onlangs op pad om foto's te maken van de Dierenambulance. Samen met twee stoere dames in een hele grote ambulance gingen we op pad om katten van minima te chippen. Behendig manoeuvreerden ze de grote wagen door de kleine straatjes van de Jordaan. Onderweg kwamen we nog een meneer tegen in een grote dure auto die zijn waardering uitsprak door de de dames te verzekeren dat als iemand aan ze zou komen, hij ze af zou maken. "Jullie zijn kanjers!" riep hij daarma. Mooi, die dierenliefde. Pistolen Paultje, de inmiddels overleden ongekroonde koning van de Amsterdamse onderwereld, was ook een hele grote dierenvriend, vertelt een van de dames. Die gaf hen af en toe koffie. Als een van de adressen niet blijkt te kloppen wordt er direct gebeld. De mevrouw in kwestie is verhuisd. Gelukkig is het in de buurt. Ook deze kat wordt vandaag nog gechipt. Mooi werk, dames!

Shortcutz Awards Ceremonie in EYE

Iedere week ga ik naar een filmavond van Shortcutz. Deze organisatie promoot de Nederlandse film en filmmakers door wekelijks een serie van drie korte films te laten zien, en de filmmakers uit te nodigen om toelichting te geven. Op deze manier zorgen zij voor een platvorm en ze geven jonge beginnende filmmakers en creatieven heel veel inspiratie. Het beste komt nog...het is gratis! Na een jaar lang iedere week 3 films te draaien wilden ze de beste films, filmmakers en actrices in het zonnetje zetten. Zondag 12 januari was het zover. De eerste Shortcutz Award ceremonie was een feit. Er werden prijzen uitgereikt voor onder andere beste regisseur, beste post production, beste animation, beste acteur/actrice, beste documentaire en natuurlijk de overall winner van beste film. De beste film kreeg een prijs van maar liefst 10.000 euro van Cam-e-lot en Filmore. Ik heb foto's gemaakt van de ceremonie, het publiek en interviews die gegeven werden.

Tygo Gernandt nam een deel van de presentatie voor zijn rekening

Winnares Petra Laseur Beste actrice met prachtige en humoristische speech: "nou, nu kan ik dood!"

 Gijs van Scholten-Asschat reikt een prijs uit voor beste acteur

 George Sluizer in het publiek

 George Sluizer krijgt de prijs voor Lifetime Achievement

George Sluizer in een onderonsje met Hannah Verboom en Gijs van Scholten-Asschat

Eenzaamheid

Voor het januarinummer van MUG Magazine moest ik een serie foto's maken met als thema: "Eenzaamheid."  Maar natuurlijk wilden de personen waar het artikel over ging niet op de foto. Ik ben na wat brainstormen met de redactie op zoek gegaan naar een mannelijk en een vrouwelijk model die voor mij dit thema wilden verbeelden. Het moesten bij voorkeur wat oudere mensen zijn. Het eerste model had ik snel gevonden. Mijn vader is altijd wel in om model voor mij te staan, en hij fotografeert ook altijd makkelijk. We hebben een leuke wandeling gemaakt door het Westerpark, waarbij hij vooral heel serieus moest kijken. Soms was dat wel moeilijk omdat hij dan heel trots ging kijken, in de trant van, "Dit is mijn dochter de fotografe". "Pa, je moet wel serieus kijken!"
Het tweede model was een mevrouw die ik via een theatervoorstelling ken. Zij heeft al vaker in de MUG gestaan, en vond het wel leuk om nog een keer voor mijn lens te staan. We hebben in haar hele huis voor het raam verstilde beelden gemaakt met een hele serene sfeer. Ze is een hele goede actrice, en ik ben heel blij met de uiteindelijke resultaten. Ze staan deze maand in de MUG met een begeleidend artikel.