Het Woeste Westen

Een van mijn allereerste herinneringen is dat ik ren en van de dijk af glij door gras wat zo hoog is dat het tunnels maakt. Als kind ben ik opgegroeid in een klein dorpje waar ik altijd heerlijk buiten kon spelen. Varen met een kajak, salamanders op mijn handen laten lopen, slootje springen en bomen klimmen vond ik altijd fantastisch. Het gaf me een liefde voor de natuur en het buiten zijn, die ik nog steeds heb. Toen ik werd gevraagd een foto te maken bij een artikel over natuurspeeltuin het Woeste Westen in het Westerpark had ik er dan ook direct heel veel zin in. Samen met drie jongens van 10 jaar oud ging ik het terrein verkennen. De jongens kenden de weg, dus waren nauwelijks bij te houden. Met mijn 6 maanden zwangere buik rende ik hijgend achter hun aan. Sommige touwbruggetjes vond ik wat dubieus,  maar dan hoorde ik al snel:"je kunt ook omlopen hoor!"wat ik dan maar direct deed. Ik wil natuurlijk niet met mijn dure camera in een modderslootje belanden! Wat me het meest opviel, was dat het leukste spel was om in alle bomen te klimmen. Ze probeerden zo hoog mogelijk te komen. enthousiast vertelde ik over mijn recente wereldreis, waarbij ik over de hele wereld heb rots geklommen. Ik vroeg of ze wel eens in een klimhal waren geweest. Enthousiast schreeuwden ze in koor "Ja!" Vervolgens renden ze weer verder, op naar de volgende boom. Toen ontdekten ze een kabelbaan over het water. Na een aanloop die net niet hard genoeg was kwam een van de waaghalzen boven het water stil te hangen. Hij eindigde dan ook met zijn hoofd volop in de modder.